EN

What defines my body? And how is it related to my inner self? Does it always reflect who I am, and how I feel, or can things go wrong when my body translates the profound ‘me’ to the outer world? These questions run like a common thread throughout the works of French artist Laure Forêt (1984). Particularly the skin, that keeps together our inner side like a porous membrane, has been a recurring theme in her many-sided oeuvre.

En son for intérieur makes us reflect on an organ system that is often forgotten: that of the digestion. Even though their operation is of crucial importance for the functioning of the body, our stomach and bowls are regularly referred to as ‘secondary’ organs –unlike the more ‘noble’ heart and brains. And that has everything to do with the fact that the digestion has to fulfil the dirty chores of life. Yet, instead of being thankful for its activity, we tend to ignore its existence, until some dying whale sound puts an end to this illusion.

In order to give these insides the honour they deserve, Forêt has embroidered the digestive system in a one-to-one scale. The observer is confronted with the eight metres of stomach and intestines located in his or her abdomen; an honest tribute to a chain of undervalued, yet central organs. The title refers to this location: ‘en mon for intérieur’ (litt. ‘deep down in me’) is a French expression for what you know in you most profound conscience.

Sarah Verplancke, March 2016

NL

Wat is mijn lichaam? Hoe verhoudt het zich tot mijn innerlijke ik? Reflecteert het altijd wie ik ben en hoe ik me voel, of gaat er soms eens wat mis? Het zijn vragen die als een rode draad door het oeuvre van de Franse kunstenares Laure Forêt (1984) lopen. Vooral de huid, als poreus membraan van onze binnenkant, vormde eerder al het onderwerp voor haar werken.

In En son for intérieur belicht ze een orgaanstelsel waar we vaak niet aan denken: de spijsvertering. Hoewel die van vitaal belang is, knapt ze -in tegenstelling tot meer ‘edele’ organen zoals bijvoorbeeld het hart of de hersenen- het vuile werk van het lijf op. Het liefst van al worden we er niet aan haar werking herinnerd, tot wat gerommel hier of gegrom daar roet in het eten komt strooien.

Om ons toch nog eens te doen stil staan bij het wonder van dit systeem, borduurde Forêt een zomer lang aan een spijsverteringstelsel op ware grote. De toeschouwer wordt geconfronteerd met de maar liefst acht meter maag en darmen die zich in zijn buik bevinden: een hommage aan de underdogs der organen. De titel verwijst speels naar de miskende, doch centrale plek van de digestie: ‘en mon for intérieur’ is Frans voor ‘in mijn diepste binnenste’ en refereert naar zowel de feitelijke locatie, als naar het zich sluimerend bewust zijn van de werking van ons metabolisme.

Sarah Verplancke, Maart 2016